Budzący kontrowersje program ministra. A co myślą o nim w poznańskich klubach?

O założeniach programu KLUB PRO, klubach oraz kwotach jakie otrzymały pisaliśmy TUTAJ

Największe kontrowersja wzbudza fakt, że zostały pominięte kluby Akademickie, a to właśnie w tych klubach jest wiele sekcji, które w szkoleniu młodzieży odnoszą najwięcej sukcesów, dzieki czemu mają w i Systemie Sportu Młodzieżowego najwięcej punktów. Klubem z Poznania, który otrzymał największą kwotę jest KS Posnania.

Waldemar Witkowski – KS Posnania

Bardzo się cieszę, że powstał taki program. Moje zdanie jest takie, że bez wsparcia klubów, nie da się rozwijać sportu. Mamy kilka sekcji: kajakarzy, wioślarzy, triathlonistów, pływaków, akrobatykę sportową i rugby, będziemy to dzielili. Ja zawsze uważałem, że klub jest przede wszystkim od sportu dzieci i młodzieży – i to kryterium będzie dla mnie najważniejsze. Mam nadzieję, że pozostałych członków zarządu przekonam. Będą tylko dwa tygodnie na złożenie wniosków - spróbujemy to rozsądnie podzielić.

Łukasz Zarzycki – OŚ AZS Poznań (koszykówka)

Bardzo się cieszę, że tak duże środki w puli 100 milionów złotych się pojawiły i ta kwota zostanie przekazana klubom sportowym, bo to już niezależnie od tego, jakie kryteria zostały wybrane – rozumiem, że od tego zatrudnieni są fachowcy w ministerstwie i oni podjęli taką decyzję. Kluby te środki bardzo dobrze spożytkują i powinniśmy panu ministrowi podziękować za ten program. Jednym takim mankamentem na pewno jest to, że te najlepsze kluby, które są wiodące w tej klasyfikacji, zostały pominięte, co może być dla wielu z nich problemem – uważamy, że nie jest to zbyt sprawiedliwe.

Nie uważam, żeby ten program ACSS powinien wykluczać kluby, ponieważ on dotyczy innej dziedziny – zawodników-studentów, przede wszystkim w sportach indywidualnych, a przecież w klubach takich jak AZS AWF Poznań, czy Organizacja Środowiskowa są też sekcje drużynowe. Ja myślę, że to jest jakieś niedopatrzenie, które zostanie naprawione. Jako AZS – bo wszystkie AZS-y czy rektorzy uczelni ze sobą rozmawiają – liczymy na to, że tak będzie, bo akurat w tym systemie to jest bardzo niesprawiedliwe. Ale wierzymy, że ministerstwo się tym niebawem zajmie, a przyszłościowo to bardzo dobry program, że kluby dostaną tak duży zastrzyk, bo to one wiedzą, co z tymi środkami zrobić.

Łukasz Scheffler – AZS AWF Poznań (taekwondo olimpijskie)

Przede wszystkim bardzo cieszę się z każdego wsparcia sportu w naszym kraju. Zastrzyk finansowy dla klubu to przede wszystkim nowe możliwości i odciążenie rodziców zawodników. Dziwi jednak pominięcie dużych klubów jak nasz - AZS AWF Poznań - gdzie posiadamy 12 różnych sekcji sportowych oraz szkolenia w każdej grupie wiekowej. Oczywiście, że otrzymujemy wsparcie większe, niż małe kluby, ale patrząc globalnie - jeśli weźmiemy pod uwagę, iż w takim klubie mamy dużo więcej zawodników, a wsparcie rozkłada się na każdego z nich – to już nie wygląda to tak różowo.

Sukces na igrzyskach olimpijskich to niestety finanse i nie możemy od tego uciec – czy chcemy czy nie. Apeluję do ministerstwa oraz samego ministra o pochylenie się nad sprawą raz jeszcze.

Jacek Adrian - AZS AWF Poznań (hokej na trawie, pełnomocnik ds. sportu)

Wsparcie klubów finansowo na pewno im bardzo pomoże i sama idea programu Klub Pro jest bardzo dobra. Nie do końca rozumiem, dlaczego wykluczono kluby akademickie. Podobno podłożem jest to, że kluby akademickie korzystają z programu Akademickich Centrów Szkolenia Sportowego - i jest to prawda, dostajemy środki za pośrednictwem Zarządu Głównego AZS z ministerstwa, ale one idą na szkolenie w ACSS-ach, które są adresowane do zawodników młodzieżowych i starszych, do 28. roku życia, więc my ich nie dostajemy na grupy młodzieżowe.

Co więcej, nie wszystkie dyscypliny w klubach akademickich są objęte szkoleniem ACSS-owskim. Takimi przykładami są hokej na trawie (zarówno na AWF, jak i w Organizacji Środowiskowej, bo jest na Politechnice), czy koszykówka. I my nie jesteśmy objęci tym programem, a robimy dużą liczbę punktów - zajęliśmy drugie miejsce, za AZS-em Warszawa. Sprawdziliśmy to. 400 punktów w Systemie Sportu Młodzieżowego zrobili młodzieżowcy, a 1100 punktów zrobili młodzicy, juniorzy młodsi i juniorzy. Więc dlaczego my nie dostajemy wsparcia na te grupy młodzików, juniorów i juniorów młodszych i dlaczego nie dostajemy środków na dyscypliny, które nie są objęte programem ACSS? Środowisko jest bardzo poruszone - przynależność do środowiska akademickiego releguje nas z uczestnictwa w programie.

W pierwszej dziesiątce Systemu Sportu Młodzieżowego mamy sześć klubów akademickich - może to trochę w oczy kole? Ale taka jest prawda. Kluby akademickie są silniejsze, bo klubów nie stać na własne obiekty sportowe, a kluby akademickie są oparte o obiekty uczelni. I tu jest realizowana do południa dydaktyka, a popołudniu te obiekty mogą służyć sportowi. Dlatego też kluby akademickie mają przewagę w postaci obiektów sportowych - a zostaliśmy ukarani za to, że robimy dużo punktów.

Wybór Systemu Sportu Młodzieżowego też jest dyskusyjny. Ja uważam, że "punktomania" zabija sport, ale poszukano w miarę obiektywnego czynnika, który ma to podsumować. Oczywiście, to nie jest do końca dobre rozwiązanie - mamy dyscypliny jak pływanie, w których jest wielokonkurencyjność i zawodnik ma nawet trzy szanse na punkty, a w np. grach zespołowych mamy tylko jedną szansę.

Robert Rymer – UKS SP5 Swarek Swarzędz (hokej na trawie)

My plany mamy, że seniorzy będą, przygotowujemy się do tego przez ostatnich pięć lat, tworząc konsekwentnie kolejne drużyny tak, aby w każdym roczniku mieć po kilkunastu zawodników, a drużyna seniorek już gra. Celem w przypadku seniorek jest ustabilizowanie tej sytuacji, czyli dociągnięcie drużyn młodszych do wyższej kategorii i posiadanie dobrej piramidy szkolenia. Ja uważam, że ilość tworzy jakość – czyli jeżeli w więku 5-6 lat przychodzi 20 osób do trenowania, to z tych 20 osób w kategorii junior młodszy gra powiedzmy 15, w juniorze 10, a seniorach 5 – a w kadrze narodowej 2. Tylko z ilości można stworzyć jakość.

My w każdym roku staramy się dopiąć budżet i to, na co zawsze najbardziej narzekaliśmy, to dostęp do sprzętu – że zawsze są braki w sprzęcie sportowym, więc zdecydowanie skupimy się na tym, żeby uzupełnić braki w sprzęcie dla zawodników. Ubranie bramkarza to 8 tysięcy, a trenuje ich dziesięcioro. Do tego strój meczowy – jakieś 600 złotych. Wiadomo, zawodnik musi mieć też treningowy sprzęt – koszulki, dresy, buty. Można śmiało te kwoty zwiększać. Kij – dla zawodników z wyższych kategorii wiekowych to 1200 złotych Mówimy o dość dużym koszcie wyposażenia zawodnika. A piłki... Na treningu potrzebujemy 100-120, jedna kosztuje 40 złotych, a profesjonalna 80.